Ze zitten er nog. Het kabinet Schoof 1. Het smaldeel van onze volksvertegenwoordiging dat ‘het strengste asielbeleid ooit’ op één heeft staan, dan een hele tijd niks…. en dan pas de overige belangrijke thema’s zoals zorg, onderwijs, klimaat, energietransitie en woningbouw. Voor deze laatste thema’s is overigens geen of te weinig geld (meer) maar ook die problemen worden opgelost als Fabertje (daar is Fabertje, die gekke Fabertje…..) klaar is met haar opdracht. Persoonlijk had ik verwacht dat dit kabinet de kerst niet zou halen maar ook ik zit er wel eens naast.
En laten we wel wezen, ze zitten daar omdat een groot gedeelte van ons Nederlanders wil dat ze daar zitten. Dat is het mooie van democratie en onze rechtsstaat. En hoe mooi is het dat als het even niet loopt, er grote uitdagingen zijn waar even geen antwoord op te bedenken valt én wij als ‘hardwerkende Nederlanders’ het risico lopen dat we wellicht een klein beetje moeten inleveren op onze verworvenheden……… we kunnen wijzen naar de ander, de indringer, de vreemdeling. Hoef je in ieder geval niet zelf aan de bak. Hoe fijn is dat?
Gaan we het in dit stuk nog over DSC hebben, voorzitter? Zeker wel. En omdat het stukje op kerstavond wordt geplaatst….. komt er ook nog een kerstgedachte in. Dus blijf erbij.
Bij DSC hebben we in het DSC (maar ook in het Deto en Sportlust) verleden als ‘hardwerkende DSC-ers’ mooie successen mogen beleven. In het recente verleden nog met kampioenschappen, uitverkiezingen voor Talent Team NL en zelfs een promotie naar de Korfbal League. Tegenwind was er ook voldoende: tijden dat het even wat minder ging of zelfs een complete shutdown van onze club tijdens Corona. Op één of andere manier kwamen we echter altijd weer bovendrijven, nooit door één individu. Wel omdat het individu zijn of haar belang ondergeschikt maakte aan het grotere belang. Altijd samen dus.
Op dit moment hebben we bij DSC grote uitdagingen. We hebben een ambitie uitgesproken: Een Korfbal League-waardige vereniging willen zijn in 2028. En doorgroeien naar de top van Nederland in 2032. Ervaren we tegenwind? Zeker wel. Het vertrek was zeker niet vanuit pole-position. We hadden en hebben dan ook wat te doen. Er moet veel gebeuren. We hebben dat uitgewerkt in strategische thema’s. Deze staan keurig op papier. Een aantal daarvan gaat als de brandweer. Een aantal ervaart startproblemen en tegenwind. De oplossing: samen de schouders eronder. Hard werken, niet verzaken, koppen bij elkaar als het niet loopt. Maar altijd samen.
Ook in het hier en nu is tegenwind zichtbaar. Ons vlaggenschip ervaart een ‘mindere’ start in de competitie. In het Eindhovens Dagblad werd zelfs gesproken over het degradatiespook. Voor de meeste spelers een vreemde gewaarwording, zeker omdat je de laatste jaren altijd vanaf de start hebt meegedaan om de prijzen. De oplossing? Loop naar elkaar toe in plaats van bij elkaar vandaan. Hard werken, niet verzaken, koppen bij elkaar als het niet loopt. Als dat 11 Calimero’s lukt op een mooie zondagmiddag aan de Frederiklaan tegen de ‘winnaars’ uit Rotterdam, dan kan dat aan de Vijfkamplaan ook.
Samen. De essentie van een vereniging en van een teamsport. Het kan niet anders. Het is de enige oplossing, ook (en vooral) bij tegenwind. Zou het dan echt zo zijn dat wat we in een groter geheel bij de ‘hardwerkende Nederlander’ zien, zich ook bij DSC manifesteert? Dat we de verbinding naar elkaar en wat we bij DSC willen bereiken, aan het verliezen zijn…. jouw persoonlijke ‘DSC-bubbel’ steeds kleiner wordt. Ik weiger dat te geloven. Vooral omdat we op een aantal vlakken stappen aan het maken zijn en mooie resultaten boeken. Mijn persoonlijke missie, in mijn laatste jaar als voorzitter, beschouw ik dan ook om te bouwen aan die verbinding. Nog meer samen, nog meer besef dat ook jouw bijdrage aan het grotere geheel van onschatbare waarde is. Hard werken, niet verzaken, koppen bij elkaar als het niet loopt. Maar altijd samen. Mooie kerstgedachte, toch?
Vandaag las ik meerdere stukjes in de krant over het (niet verwachte) succes van Serious Request in Zwolle. Even los van het feit of dat een recordbedrag wordt opgehaald (wat natuurlijk fantastisch zou zijn) lijkt dit succes vooral te worden toegeschreven aan de verbondenheid die mensen willen ervaren, met elkaar en bij elkaar, met een prachtig doel, met muziek, met een drankje.
Verbondenheid dus, met muziek, met een drankje. Past wel bij DSC, toch?
Fijne dagen, mede namens Simone.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC