Ik kom nogal eens ergens in de sport- en korfbalwereld. Als scheidsrechter, als supporter en als bestuurder. Niet zelden trek ik dan de conclusie dat we het bij DSC eigenlijk best wel goed voor elkaar hebben. En dat is een groot compliment aan al onze vrijwilligers.
Zo mocht ik afgelopen weekend als supporter (lees: chauffeur) mee naar het mooie Grou in Friesland. 250 km enkele reis. Landen in een sporthal met bijhorende horecagelegenheid. Niet van de club. Externe partij. Dan mogen wij ons gelukkig prijzen dat we een eigen clubhuis hebben. Met de daarbij horende gastvrijheid. Als dat niet het geval is, zoals in Grou, kun je er als club waarschijnlijk ook niet zoveel invloed op uitoefenen. Jammer is het wel, zeker als je zo om de twee weken gasten ontvangt die er over het algemeen een flinke reis op hebben zitten. Bekertje koffie € 2,40. En lastig om een broodje ham/kaas te bestellen. De ham was op…… en trouwens, de kaas ook. De tosti Bolognese (buiten Friesland heet dat een vlamtosti) was zo diepgevroren dat de terugreis 20 minuten vertraging opliep. De rest reed al bij Emmeloord, toen mijn auto kon vertrekken.
Als scheidsrechter krijg ik geregeld een hartelijke ontvangst. Kopje koffie wordt aangeboden. Flesje drinken tijdens de rust en nog even een gesprekje na de wedstrijd. Soms valt het echter ook in de categorie zoekhetmaaruit.nl. Geen ontvangst, geen koffie, geen begeleiding. En soms ook nog een koude douche. Dat wel. Ik ben er nog niet achter of dat laatste direct te relateren is aan het verloop en de uitslag van de wedstrijd maar vervelend is het wel.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat het ook wel de gelukkige omstandigheid is waar wij als DSC in verkeren. We hebben dat eigen clubhuis. Veld en zaal liggen naast elkaar. Van september t/m juni is het clubhuis van ons. En we zullen best wel eens een steekje laten vallen maar over het algemeen kunnen we zeggen dat bezoekers bij DSC (of dat nu tegenstanders en hun supporters, scheidsrechters of overige bezoekers zijn) mogen rekenen op een gastvrij welkom (toch, dames Klimop?). En zoals ik in de eerste alinea al vermeldde: Dat is een groot compliment aan onze vrijwilligers. Want vanzelf gaat dat niet.
De afgelopen weken had ik – in goed gezelschap – bij DSC meerdere gesprekken over het ontvouwen van onze plannen voor de toekomst. Zeer ambitieus maar zonder plan geen winnaars (of zoiets). Mooi om te zien dat juist een stip op de horizon mensen enthousiast maakt en dat ze een bijdrage willen leveren aan dat geheel. Erbij willen horen. Het is nu zaak om juist dat ‘erbij willen horen’ te gaan omarmen als belangrijkste speerpunt. Natuurlijk in korfbal-technische zaken. Op het veld. Want daar gebeurt het. Maar het gebeurt net zo hard in de zaken daaromheen. Activiteiten, de supportersclub, de crew, materialen op orde, beheren, schoonmaken, verbouwen van ons clubhuis, sponsoring, etc. Taakie (al ingevuld?) maakt het mogelijk om voor jezelf je talenten in kaart te brengen en te ontdekken op welk gebied jij deze talenten in kunt zetten…… zodat ook jij erbij hoort.
Nog een laatste gelegenheid dan? Vooruit. Deze week. Bijeenkomst met de Eindhovense sportverenigingen die ook Taakie hebben ingezet. Ervaringen delen. Dan vind ik het dunnetjes. Te veel verenigingen die Taakie hebben gebombardeerd tot Dé Oplossing voor het vrijwilligersprobleem. En het dus als teleurstellend hebben ervaren. Taakie is echter niks meer dan een middel om op een laagdrempelige manier met potentiële vrijwilligers in gesprek te komen. Op het niveau van taken. De ervaring leert dat dit een mooie opstap kan zijn naar ‘meer je plek vinden’ in de club. Er meer bij gaan horen. En dat is precies waar we naar op zoek zijn. Tussenstandje: Meer dan 20 potentiële (nieuwe) barmedewerkers hebben zich gemeld. Hoe mooi is dat?
Nog wel een mooie take-away tijdens diezelfde bijeenkomst. Voorzitter honkbalclub. Neurowetenschapper. Over hoe je nog beter je doelgroepen kunt bereiken en triggeren. Die ga ik eens bellen.
Fijne zondag
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC