Gisterenavond, zo tegen de klok van 10. DSC heeft voor het eerst in de wedstrijd een voorsprong gepakt en loopt zelfs (een beetje) uit naar 3 punten verschil. Het lijkt er in die fase zelfs op dat het wel eens 4 verschil zou kunnen worden. Dat gebeurt niet. TOP verkleint het verschil en in no-time gaat het weer gelijk op. Ondertussen ontvang ik een appje van de voorzitter van AW.DTV. Daar is het klaar. Hij baalt. Unitas heeft het momentum van zaterdag vastgehouden en verslaat de Amsterdammers in eigen huis. Unitas naar de finale. Maar tegen wie? In deze fase van de wedstrijd….. zeg het maar. De supporters van zowel DSC als TOP schreeuwen de longen uit hun lijf. Toch is het TOP dat misschien net iets meer over heeft. Pikaar laat zien waarom hij zo belangrijk is voor het ook nog relatief jonge team en demonstreert hoe ‘when the going gets tough….’ er in zo’n fase uitziet. TOP wint. 17-18. DSC blijft verslagen achter. KO.
Zaterdag spelen de nummer 3 en 4 van de competitie de finale. TOP bood Unitas een escape naar de play-offs door in de laatste reguliere speelronde met een feestopstelling een puntje weg te geven. Benieuwd hoe Unitas daar zaterdag de dankbaarheid voor gaat tonen…..
Vandaag….. het stof is neergedaald. De zaal is weer schoon. Clubhuis gepoetst zodat de BSO haar kindjes weer kan ontvangen. Het bericht voor op de site om de supportersreis naar Papendrecht te organiseren heeft en houdt de status ‘draft’. In de krant lees ik het commentaar van Robbie: ‘In de laatste 4 seizoenen, 3 maal de play-offs gehaald. Maar nog nooit de finale.’ Dat zijn de kille cijfers. Het zal nog wel even nadreunen.
Toch mag deze kater ook plaats gaan maken voor een gevoel van trots. DSC heeft de doelstelling van het behalen van de play-offs behaald. AW.DTV bleek twee keer te sterk, TOP (A) snoepte 3 punten af van het totaal; tegen de andere teams werd minimaal één en vaak twee keer gewonnen. En dat is een knappe prestatie, zeker gezien de blessures waar het team gedurende het seizoen mee werd geconfronteerd. Vaak werd het publiek met mooi korfbal en weergaloze doelpunten vermaakt. De jonkies die hun plek veroverden. Het aantal keren dat we vielen…….en weer opstonden. De krakers tegen TOP. Onbevredigend resultaat. Maar dat smaakt minder bitter als passie, strijd, emotie, vechten voor elke vierkante centimeter en gaan voor elke bal de boventoon voeren. Alles aan gedaan. En dan moet het soms een beetje meezitten.
Trots op de crew, de commentatoren, de livestream, de interviewers en analisten voor, tijdens en na de wedstrijd, onze bar- en keukenmedewerkers en alle andere vrijwilligers die de wedstrijden en alles wat daarbij hoort, mogelijk maakten. Twee keer ruim 700 man publiek in de Vijfkamp bij de play-offs. Vlekkeloos. Vanaf deze plek een diepe buiging.
Trots op ons publiek. Niet alleen van DSC maar vooral ook voor DSC. We hebben veel andere verenigingen mogen verwelkomen in de Vijfkamp voor een avondje topkorfbal of spanning en sensatie. Dank voor deze steun. In het bijzonder een shout-out naar onze eigen supportersclub. Door dik en dun, in het rood en met een hoop herrie, zijn ze steeds achter het team blijven staan. De derde helft werd steeds met dubbele cijfers gewonnen. Da’s ook knap.
Het was, wederom, een bijzonder zaalseizoen. De KorfbalLeague 2 heeft z’n waarde wel bewezen, zeker met 6 spannende wedstrijden in de play-offs. Publiek op de banken. Volgend seizoen nieuwe ronde, nieuwe kansen. Zonder Tempo en Avanti, met Fiks en Deetos/Snel die terugkeren en Groen Geel dat afdaalt uit de KL. En dan nog met twee teams uit het rijtje TOP (S), Unitas en KCC. Welke twee? Wie het weet, mag het zeggen.
Fijne woensdag.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC
Foto: @DCI Media